Bizler
hepimiz ve her şey tek bir bütünü oluşturuyoruz.
Kocaman bir bütünüz...
Görüntü olarak birbirimizden ayrı gibi dursak da
öyle olduğunu sansak da bizler sadece o kocaman
bütünün küçük parçalarıyız.
Benmerkezci yapımız duygularımız sahiplenmeyi
ve 'benim' demeyi çok seviyor.
Bu ev benim sen bu evde kalamazsın.
Bu mahalle benim siz bu mahallede yaşayamazsınız.
Bu ülke bizim yabancılar gitsin.
Kuşlar bizim göklerimizde uçar.
Köpekler bizim arazilerimizde dolaşır.
Böcekler bizim evlerimizde yaşar.
Ve böyle sürer gider...

Bizler
kurtlar kuşlar böcekler ve bütün diğer canlılar
hepimiz bu evrende birlikte yaşarız.
Hepimiz bu evrenin minik minik parçalarıyız.
Hepimiz bir araya geldiğimizde bu evreni oluştururuz.
Biz ancak ve ancak hepimiz birlikte varolduğumuz
müddetçe 'tam' oluruz. Herhangi birimiz
herhangi bir şeyimiz eksik olursa biz de eksik oluruz.
Sizler bizler ve onlar olmasaydı; sizler
bizler ve onlar eksik kalırdık.

BENİ BUNCA YILDIR AİKİDO İLE İÇ İÇE YAŞATAN İŞTE BU ANLAYIŞTIR.
BENİM AİKİDO'M BUDUR