"Mutlu musun?" diye sordu.
"Onu seviyor musun?"
"Biliyorsun ben hayatta bir tek kişiyi sevdim.Ama o çok iyi bir kız."
Afife neden sonra Aznif Hanımların kendilerine dikilen bakışlarını fark ederek güçlükle ayrıldı Ziya'nın kollarından.

Bir sene sonra yakılıp yıkılan bir İzmir'e geri dönmek üzere kenti arkalarında bırakıyorlardı.Bu kez demir yığınına benzeyen otobüs yollarda yuvarlanırken başı annesinin omzunda hüzünle arkasında bıraktıklarını düşünüyor Ziya'nın hayalini kovamıyordu.Hayatta her şeye birden sahip olamıyordunuz.Bunu genç yaşta öğrenmişti ama gerçek acı veriyordu.