İçinde yaşanılan "düşünce özgürlüğü" ortamı her zaman düşündüğünüzü ifade etmeye fırsat veröeyebilir.Bu fırsatsızlığı sadece kanunlar düzeyinde değil;ilişkilersosyal baskılar hatta etik adıyla yaratılmış kurallar bileşkesi olarak da değerlendirebiliriz.
  Örneğin bir hekim olarak başka bir arkadaşınızın tedavi yöntemini beğenmediğiniz haldeelinizde karşı çıkabilecek yeteri kadar ipuçları olmadığı için susmayı tercih edebilirsiniz.Veya bir yakınınızın davranışınıilişkiniz bozulmasın diye eleştirmekte acele etmeyebilirsiniz.Tabi ki tarih boyuncaneredeyse her devlette düşünce özgürlüğünü kısıtlayan kanunlar da çıkmıştır.
  Ama düşünce özgürlüğü ortamı ne kadar dar olursa olsunbir kişi hariç(o da kişinin kendisi) hiç bir kimse ve hiç bir güç "Düşünme özgürlüğü"nü kısıtlayamaz.        Düşünce Özgürlüğü ortamı ne kadar dar olursa olsunbir bireyin özgürce düşünmesinin önündeki tek engel kendinden başka birşey olamaz.İnsan hapishanede bile olsa kendi istediği müddetçe düşünmeye devam edebilir.
  Felsefe ve sanat ise;"Düşünce özgürlüğü" ortamının kısıtlayıcılığına koşut olarak"Özgür düşünme" faaliyetinin kendine daha serbest bir ifade yolu bulmasına yardım eder.İnsanın söyleyeceklerinidaha estetik söylemesine olanak tanıyarakkıstlamalardan kurtulmasına yardım  eder.
  Düşüncenin ifade edilmesinin en kolay ve en güzel yollarından biri de şüphesiz yazmaktır.İşte Emre Toğrul'un "Hürriyet Yazıları"nda bu estetik tadı bulacaksınız.Her söylenen sözdebir ikinci(belki de üçüncü)anlamı arama ihtiyacı hissedipkendine hiç bir kısıtlama getirmedenaynı zamanda çevresini kırıp dökmeden düşündüklerini nasıl özgürce yazabildiğine şahit olacaksınız.
  Hürriyet Yazıları;onun 3 yıldır Hürrüyet Gazetesi'nde çıkan yazılarından bir seçme olduğu için dekenidini düşünce dünyasının içerisinde özgürce dolaşmaya bıraktığı anların anıları olduğu için de "Hürriyet Yazıları"dır.
Yani hem Hürriyethem de özgürlük yazılarıdır...