Hatice;
Ne her yürek kaldırabilir böyle sevdayı ne de her kalem getirebilir dile. Aşkın adının hiç duyulmadığı zamanların sevdasıdır bu. Daha doğru dürüst yüzünü bile görmemiştir ama on dördünde nişanlanır Süleyman'la. Allah'ın bir hikmeti dedikleri şeyin bu olduğuna inanır. Yüzünü bile görmeden öyle bir düşer ki gönlüne ekmeğinin azığı olur Süleyman eskilerin deyimiyle. Ama hiç kimse anlayamaz daha sonra yaşananları. Ne kimseye selam bırakır giderken ne bir el sallar Süleyman.
Yok olur sır olur toprak olur adeta birden bire. İlk günlerde geceyi aydınlatan fenerlere de görünmez; sonrasında kopartılan feryatları da duymaz kulakları.
Hatice her ne kadar Süleyman'ın hayaliyle tutuşsa da hükmü giydirilmiştir çoktan. Süleyman yoksa da kardeşi vardır. Gönlü Süleyman'dadır ama Yusuf'un kadını olacaktır.