Tasavvuf kültüründe Allah'ın dostluğunu kazanmış halk tarafından velî olarak kabul edilen manevi büyüklerin gösterdikleri olağanüstülükleri/kerametleri ve irfânî tecrübeyi arttıran olayları konu edinen hikâyelere menkıbe bunların yer aldığı eserlere menâkıb-nâme denir. Menâkıb-nâme Tasavvufî Türk edebiyatında önemli bir türdür.
Nakşî-Halidî tarikatının Gümüşhanevî (Ziyâiyye) kolunun ikinci pîri olan Kastamonulu Hasan Hilmî Efendi (ö.1329/1911) hakkında temel kaynak Erzincanlı Kâtip Mustafa Fevzi Efendi'nin (ö.1343/1924) kaleme aldığı "Menâkıb-ı Haseniyye fî Ahvâli's-Seniyye" adlı manzum-mensur menâkıb-nâmedir. Bu menâkıb-nâmede Hasan Hilmî Efendi'nin hayatı halleri kerametleri ve yolculukları anlatılır.  Eserde manzum - mensur menkıbeler ile halifelerinin isimleri ve zikir âdâbı bulunmaktadır.
Bu menâkıb-nâmeyi diğerlerinden farklı kılan husus müellifin bizzat yaşadıklarından ve ilk ağızdan dinlediklerinden oluşmasıdır.