Uruk Kralı Gılgameş kendini bir tanrı gibi görür ve halka zulmetmeye başlar. Ölüm karşısında duyduğu korku onu ölümsüzlüğü bulma arayışına itmiştir. Ve ölümsüzlüğü bulmak için tahtını tacını terk eder ve bir keşiş gibi yollara düşer.

Sümerlere göre kişi ne kadar uğraşırsa uğraşsın cennete ulaşamaz. Cennet tanrıların mekanıdır. Ölümlülerin ise gideceği mekan yeraltıdır yani cehennemdir. Önemli olan kişinin yaşarken oradaki yerini sağlamlaştırmasıdır. Bu da çok fazla erkek çocuğa sahip olmakla gerçekleşir. Gılgameş öldükten sonra yer altı aleminde Güneş Tanrısı'nın vekili sıfatıyla "Ölüler Mahkemesinin Başhakimliği'ne" getirildiğini hayal eder böylece amacına kısmen de olsa erişebilmiştir.

Dünyanın ilk edebi aktarması olan bu destan içinde tüm insani değerleri barındıran işlenen konu itibariyle de ölümsüzlüğü yakalayan bir eserdir. Bu destanı yaratan Sümerler'in menşei gibi destanın ilk nüshaları da belki sonsuza değin bulunamayacak ne var ki insanlığa mal olan bu şaheser kuşaklar boyu değerinden hiçbir şey kaybetmeyecektir.

Üstelik bu kitabın en önemli özelliği 12. tabletin de kurguya eklenmiş olmasıdır. Birçok tarihçinin aksine Gezik'e göre 12. tablet eserde ulaşılmak istenen sonuçtur.