Ona sarhoş diyorlardı... Ayyaş biliyorlardı onu..
Oysa o bulanık ve karanlık hayatının aksine saf, arı-duru, tertemiz ve pırıltılı bir iç hayatı sürüyordu.. Karanlık bir gecede çamurların arasında "Allah-ü Teala"nın ismi yazılı olan kâğıdı yüreğinden sızıp gelen bir ışıkla gördü..
Eğildi.. Aldı.. Temizledi... Ve duvarının en yüksek yerine koydu.
Ve Yüceler Yücesi, Âlemlerin Rabbi, ismine gösterdiği bu hürmetten ötürü onu meyhane bataklıklarından çekip aldı, temizledi ve yükseltti.. O da rabbine söz verdi. Sözünü de tuttu.
Yaşadığı nezih hayatla, asırlar öncesinden günümüze, takva ölçülerinin ne derece hayata aktarılabileceğine dair önemli mesajlar gönderen bir gönül sultanı o..
Bişr-i Hafi'nin hayatı, ibret tablolarıyla doludur.