...
"Biz neyiz? Sevgili? Arkadaş? Yoldaş? Biz neyiz seninle? Artık uzlaşmaz iki ayrı çizgi...
Umutluydum senden. Kar yağardı şehre. Bir gemi yanaşırdı limana Beyrut'tan. Merakla bakardık güverteye. Beyrut'u seviyorduk. Havana'yı, Filistin'i, Diyarbakır'ı sevdiğimiz gibi. Orada tanımadığımız milyonlarca insanı da seviyorduk kendi insanlarımızı sevdiğimiz gibi. Ama o zamandan anlamalıydım; bir gün bağlılıklarım, eylemlerim, kişiliğim acımasızca sorgulanırken sessiz kalacak olan; ben yerle bir edilirken hiç istifini bozmayacak olan dengeci tavrını görebilmeliydim. Git, cehenneme git. Savaşa git. Beni bu cehennemde bırak da git.
Sen, 'ülkem' dedikçe, içimde uyanan kimlik karmaşasıydın. Sen bir şeydin... Bir tanım... Bir kimlikte ısrar eden isyancı... Ben hiçtim. Bir şey olmaya çalışan ve aradığına yaklaşan bir kimliksiz. Şimdi anladım bu aşkın çekim noktasını. Bunu söyleyecektim sana. Ama ne önemi var ki? Bunların senin için ne önemi var? Hiç. Sadece hiç. Önemli olan sadece sen ve senin savaşma arzun."
...