Eroin, siyaset, ekonomi, polis-mafya-devlet ilişkileri boyutuyla, devletlerarası çıkar ilişkileri boyutuyla, tarihçesiyle çok geniş irdelenmesi gereken bir konu. Peki, ortada eroin kara parası için dönen dolaplar bir yana, sırtından trilyonlarca lira kazanılan eroin bağımlısı birey neler yaşıyor? Ne düşünüyor, ne hissediyor?

Bu yazı dizisinin konusu eroin bağımlısı bireyin psikolojisi, acıları, eroinden kurtulmak için verdiği mücadeleler ile bağımlıların aile yapıları ve psikolojisinden oluşuyor.

Toplumun önyargılarla dışladığı, politikacıların umursamadığı bağımlılar bizim çocuklarımız, bizim anne ve babalarımız, bizim kardeşlerimiz. Onları anlamak ve yardım etmek yerine, yargılamak ve dışlamak ne de kolay bir yol.

Açıkçası ben de bu yazı dizisini hazırlamak için eroin bağımlıları dünyasına girmeden önce onları sokak "serserisi" sanıyordum. Eroinin yaygın olarak (kokain gibi) burundan alındığını bile bilmiyordum. Tanıştığım temiz yüzlü bu insanlar mı o korkunç eroinmanlardı.

İki ay boyunca hemen her gün onlarla birlikte oldum. Acılarını, kendileriyle verdikleri mücadeleyi, isyanlarını yüreğimin sesiyle dinlemeye çalıştım. Korkuyla adım attığım dünyalarından yüreğim empati ve sevgiyle dolu olarak çıktım. Onlar, "normal" olarak nitelenen nevrotik insan toplumuna adapte olamamış nevrotik uyumsuzlardı. Onlar düşünmekten korkan "normal nevrotik" toplumun, (kendi duygularından korkan) uyumsuzlarıydı. Düşüncenin uç olduğu toplumumuzda onlar da duygu suçlusuydu. Düşünce özürlü "normal" insanların arasında onlar "duygu" özürlüydü.....