Oğuz zamanında adına Kanlı Koca dedikleri bir gürbüz er vardı. Yetişmiş bir cilasın oğlu vardı adına Kanturalı derlerdi.
Kanlı Koca:
'Yarenler atam öldü ben kaldım; yerini yurdunu tuttum; yarınki gün ben ölürüm oğlum kalır bundan ötesi yoktur ki gözüm görürken oğul gel seni evereyim ... ' dedi.
Oğlan:
'Baba madem beni evereyim dersin. Bana layık kız nice olur? .. ' dedi.
Kanturalı:
'Baba ben yerimden doğrulmadan o kalkmış ayağa dikilmiş olmalı; ben karakoç atıma binmeden o binmiş...