/işte herşey geriye
dönüyor, benimle birlikte
gittiğim o uzak yoldan
hiçlikten ve kanın titreyişinden
çünkü durmadan (evet durmadan!)
birbirine karışıyor
sözler ve düşler ve ben
toprağa karışıyorum
topraksa nereye
bilen yok!/