Bilge insan; seven insanlığa aşık olandır. O, etrafına karşı duyarlı, kendinden daha fazla çevresini ve insanlığı sevendir. Onun önceliği; daima faydalı olma, yardım etme, mutluluk ve huzur vermektir.
O, bilir ki, insan sevmiyorsa bitmiştir, kalbi çalışmıyor demektir. Ve bilir ki insan sevgi ile açan kin ve nefret ile solan bir güldür. Bu yüzden o kavga denildiği yerde uzlaşı; nefret denildiği yerde hoşgörü der.
O yürüyüp geçtiği her yere bir uzlaşı ve sevgi esintisi veren güldür.
Ve o bilir ki, çok yardım edenin yardımcıları çok olur.