Yıllar sonra verdiğim sözü tuttum. Eski bileziği yenileyerek annemin koluna taktım. Bir değil bin altından daha kıymetli o yürek olmasa zaten ben olmazdım.

İyi ki de sesimi Türkiye duymuş...
İyi ki de yıllarımı bu işe vermişim...

Anlatacak o kadar şey birikmişti ki. Artık arkadaşlarım da kurtuldular. Çünkü anılarımı anlatıp kafalarını artık şişiremeyeceğim.
Bu yazdıklarım sadec başımdan geçenler değil belki de bir döneme farklı bir bakış. Bu işin ustası büyüklerimden özür dilerm. İyi bir radyocu olmak ayrı kitap yazmak çok ayrı... Ama on iki senesini radyo yayınına veren ve hep ön planda olan biri olarak bu sayfaları kaleme almayı kendimde hak gördüm. Hatam olursa lütfen affola...