Yeryüzünün muhtaç olduğu maddi ve mânevi terakki yalnız İslâm'dadır. Çünkü akılla rûhun, maziyle âtinin, dünya ile âhiretin irtibatını yalnız İslâm kurmaktadır. Bunu dün yaptığı gibi yarın da yapacak bir muhtevaya sahiptir.
Şarkiyatçılarla İslâm'ı keşfeden Batı, Müslümanların ruh köklerine yönelişlerine mâni olabilmek için dışarıda ve içeride İslâm Hukûku'nu aşağılayan, onu kölelik hukûku olarak yaftalayan bir bakış açışı geliştirdi. Bu yüzden İslâm'ı anlatmaya memur mustagribler fıkıh kitaplarındaki "kuyular bahsi" gibi fevkalâde husûsi bir mevzuyu gösterip; "Bugün hıfzıssıhha merkezlerinin verilerini mi yoksa 'kuyular bahsinin esaslarını mı, dikkate alacaksınız?" diyerek zihinleri karıştırmaktadır. XVIII. yüzyıla kadar saraylarında dahî helâ yapılmasına direnen Batı'dan, İslâm'ın ne kadar âli olduğunu gösteren "kuyular bahsi" maalesef ki mustagribler için istihza mevzuu olmakta ve bir konu üzerinden binlerce mevzu perdelenmektedir.

Batı uygarlığının devam ve bekâsını hedefleyen iradenin büyük oyununu gözler önüne seren bu eser, usûl ve esas itibariyle niçin insanlığın tek umûdunun İslâm Hukûku olduğunu da izah etmeye taliptir.