Di vê pirtûkê da, 26 çîrokên navnûçikên herêma Mêrdînê hene. Ev navnûçik, di nav gelî da belav bûne û gelek jê çîrokên wan hene. Mem Mukrîyanî bi salan e, bi şixulê nêçîrvanan daye dû van çîrokên navnûçikan.

Li gor gotina ê ku bi serê wî da hatîye dibê:

"Rokê payîza dereng e. Ez çûm cot. Li gor derdor û cîrana ez ji bo cotkirinê dereng mame. Êdî ketîye nîrê reş. Berê berf û baran pir dihat. Ê ku jê bihata û bi hev xista, karê xwe ji ber xwe derdixist. Yanî xelkê, berê çandinîyê xwe zû dikirin. De îja ez bi tenê me. Kesî mi tune ye. Zarok hûr in, hîna li mi negihîştine. Ez jî tim li ber pêz im. Nigê me nediketin bin me."