Özgürlük Şarkısı'nda, 1993 yılındaki Kalküta'yı ve orada yaşayan iki aileyi anlatıyor Amid Çaduri. Bu aileler, yaklaşık otuz yıl önce taşradan gelip Kalküta'ya yerleşmişler, iş kurmuşlar, evlenip çoluk çocuğa karışmışlar. Otuz yıl sonra büyük kente ilk geldikleri günleri anımsadıkları zaman bir gerçeğin farkına varırlar: O ilk yıllarda Kalküta onlar için heyecan uyandıran, şaşılası, hatta bir ölçüde ürkülesi bir koca alemdir. Kentin yaşam kurallarını olduğu gibi kabul ederek, kendilerini de kente kabul ettirmeye çalışırlar; biraz ezik, biraz çekingen, biraz kaygılı. Ne de olsa büyük kent, onlar için, onlar da büyük kent için yabancıdırlar. Oysa otuz yıl sonraki yaşamlarına baktıklarında, başlangıçta kendilerinin olmamış bu kentin, artık çocuklarına ait olduğunu görürler. Çocukları bu kentin çocuklarıdır, orada doğup büyümüşlerdir. Bir kentli olarak, artık ana-babalarının çekingenlik duydukları konularda rahatça isteklerde, eleştirilerde bulunabilirler. Ailelerin yaşam biçimleri değişir de kent değişmez mi? Kalküta da eski Kalküta değildir artık. Amid Çaduri, bütün bu değişimleri, dönüşümleri, çok kolay okunan akıcı bir dille ve sinematografik bir anlatımla aktarıyor.