Kapalı kapılar ardında kimbilir ne hayat mücadeleleri veriliyor ve biz çoğundan haberdar bile değiliz. Hayat boyu birlikte olmayı düşlediği insanı hiç beklemediği bir anda ebediyen kaybeden ya da umutlarla güzelliklerle başladığı birlikteliğini anlaşamadığı için ayrılarak sonlandıranlar...
Sonuçta yanlız ve bir başına kalanlar...
Çocukları olsa da yanlarında geceleri buz gibi bir yatakta uykuyu hasretle bekleyenler... Gözyaşlarını yastığa akıtırken bedenlerinin isteklerini çaresizce susturanlar unutmaya çalışanlar... Yavaş yavaş tüm kapılar yüzlerine kapandığı için yapayanlız kalmaya mahkum edilen kadınlar... Kendi ayakları üzerinde tek başına durmak için verdikleri onca çabanın görmezden gelinmesine toplum tarafından çaresizliğe itilmelerine bir anlam veremeyen yorgun bitkin umutsuz kadınlar...