Bir zamanlar Kûhistan'da bir padişah bu padişahın da genç bir oğlu varmış. Adına Gilan Şah derlermiş. Bir gün padişah oğlunu gaflet uykusunda görmüş. Gururluymuş. Eğer kendi oğlunu terbi­ye etmezse cevherini balçığa atmış gibi olacakmış. İşte bu sebeple oğluna doğru yolu göster­mek için bu kitabı yazmış ve:

"Ey oğul demiş. Bilmiş ol ki ben yaşlandım. Zayıf ve azıksız bir şekilde yol ağzına geldim. Şimdi ey ciğerparem ölüm haberi gelince ertelemenin çaresi yoktur. Öyleyse ben de öl­meden seni iyilik yoluna kavuşturup tecrübelerimden birkaç öğüdü sana hatıra bırakayım. Bunlara uyarsan her işinde murada erersin iyi ad kazanır­sın ve zamanın elinden tokat yemezsin. Öyleyse sen de gönlünün kulağını bu öğütler için açık tut ki pişman olmayasın..."