Komet'in karşımızda duran/karşısında durduğumuz sergi bana göre üç katmandan oluşuyor. Üç olgu birbiriyle eklemlenerek serginin bizim için 'sarsıcı' olan yanını ortaya çıkarıyor. Komet bu eylemiyle sergi kavramına iş-yapıt ve nihayet sahiplenme kavramına dönük yapısökümcü bir yaklaşım getiriyor. Karatani'nin tuttuğu çizgiyi izeyerek söylemek gerekirse kurucu bir yaklaşım olmadan sökmeci bir yaklaşımın anlamı bulunmayacağından bu sürecin nasıl oluştuğunu izlerken Komet'in sergiyi nasıl kurduğunu serginin katmanları arasındaki ilişkiyi ayrı bir önem vererek ele almak gerekir. Bu anlamda Derrida'nın önerdiği bir çok kavramın açımlayıcı katkısı olacaktır. Çünkü kısaca söylemek gerekirse Komet de bu sergide Derridayen bir izden giderek onun yaklaşımıyla kesişen tavır ortaya koyarak karşı-köktenci bir anlayışı sürdürüyor.

Geç yirminci yüzyıl Batı metafiziğine dönük derin ve köklü eleştiriler getirmiştir. Aslında bu eleştirilerin bir bölümü o metafiziğin biçimlendirilmesinden önce de mevcuttur. Ne var ki bir çok neden ve bir süreci hazırlayan farklı dinamikler onları değil bugünkü Batı metafiziğini kuran sistematiğin gelişmesine olanak vermiştir. Bununla birlikte sistemin eleştirisi söz konusu olduğunda Derrida'nın önermeleri ayrı bir önem kazanmış ve öne çıkmıştır.