Anayla geçirilen zaman hep azdır, ananın kaybı ne zaman olursa olsun hep erkendir. Dünyada ilk kıpırdanışımızı, ilk kalp atışımızı bilen "ilk"imizdir. Bizi koruyan, kollayan, özleyen, sevendir.

Anne geçmişimizdir, bilinmeyenimizdir, bilinenimizdir, hasretimizdir, unuttuklarımızdır, hatırlatanımızdır, öğretenimizdir, damarlarımızda dolaşan kanın sahibidir.

Bu mektupları ben yazmadım, herkes yazdı. Tanıdıklarım ve bu toprakların üzerinde birlikte yaşadığımız tanımadıklarım da yazdı. Sosyal konumu ne olursa olsun, yüreğinde sevgi, hasret, dilinde doğruluk, dürüstlük, gözünde yaş olan merhamet sahipleri yazdı. Unuttuğumuz, bilmediğimiz, yok saydığımız geçmişimiz, kültür değerlerimiz ve içimizde ki o büyümeyen çocuk yazdı.

O yaşanılanları ben yaşamadım, bu ülkede bu topraklarda yaşayan herkes yaşadı. Kitabın içindeki "ben" aslında "biziz". Düşünen, sorumluluk sahibi, ağlamasını, sevmesini, gülmesini ve "insan" olduğunu bilen "biziz".