Gerçek Öyküler

Sokaklar Banier'nin fotoğraf çekim mekânları olduğu kadar atölyesidir de. Elinde kamerası ile zaman zaman Paris sokaklarında zaman zaman başka ülke kentlerinin sokaklarında hiç hesaplamadan yaşamın içine dalar. Onun için yaşamın gerçeği bir yaratıcıdan daha yaratıcıdır. Portre çekimleri; ister imzası bilinmeyenleri ister sanatçıları ister diğer ünlüleri görselleştirsin ışığın anlatımın grafik dengenin usta işleridir. Beckett'ten Nicole Kidman'a uzanan sanat insanları portrelerinde tüm doğallıkları içinde kişileri deklanşörün "tık" sesiyle fotoğraflarken bitti sanılan her şey yeni başlamıştır aslında. Bu fotoğrafların olgunlaşması kabul edilmesi Banier'nin yıllarına mal olabilir. O fotoğrafa dondurulmuş bir anın saptanması olarak bakmaz. Banier 80'li yılların sonundan itibaren doğrudan doğruya görüntünün üstüne cümleleri art arda sıralayarak ya da birbirine katarak bazen heyecan verici bazen dramatik bazen da neşeli veya melankolik hikâyeler anlatarak düzensizmiş gibi görünen yazılar yazmaya başlar. Bir yaşama ilişkin yaşamdan yaratılan yaşamı konu eden birer yapıt olan François-Marie Banier fotoğrafları soyluluğu dramı mutluluğu mutsuzluğu çok duyarlı bir denge içinde ironik ya da trajik bir biçimde sunar. Bu çalışmalar aslında fotoğraf ışık yazı ve resim arasında kurulan ilişkinin dengesidir.


True Stories

For Banier the streets are not just places where he takes photographs but at the same time his studio. Camera in hand he impulsively plunges into life sometimes in the streets of Paris sometimes in cities in other countries. For him the reality of life is more creative than the created. His portrait photographs whether they depict people who are unknown or artists and other famous figures are masterpieces of light expression and graphic balance. His portraits capturing people ranging from Beckett to Nicole Kidman completely expose their natural state. As he clicks the shutter release everything is not over but instead newly beginning. It may cost Banier years for these photographs to mature and be accepted. He never views photography as capturing a frozen moment. At the end of the 1980s Banier began writing directly onto the image in seemingly disorganized sentences arranged one after the other or linked together telling stories that might be dramatic cheerful or melancholy. His photographs thereby acquired a completely new appearance and new story. Consequently these photographs are not observed in the ordinary way. Instead they sweep you into them and make you a part of the story. The words both alter the image and lend a completely different dimension of creativity. Banier began to combine writing painting and photography in his work. Ink paint and drawing are the new episodes in moments and stories that he captured in the past.