N.A. Nekrasov XIX. yy. Rus şiirinin dingin atmosferine taze bir soluk diri bir kan getiren ve gerçek anlamda putları ve tabuları yıkan şair olarak ortaya çıkmıştır. Puşkin ve Lermontov geleneğine bağlı kalmakla birlikte geleneğin öykünmecisi ve bilinen bir şiir kimliğinin damgasını taşıyan silik bir şair olmaya karşı direnmişti. Edebiyatta geleneği izleme adına yaşanan kısırdöngünün kalıplarını kırarak şiirde öz-biçim dengesini sağlayarak emeğin şiirini yaratmıştır. Nekrasov Rus toplumunu şair duyarlılığıyla irdelemiş ama kendi gerçekliği içinde kavramıştır. Yarattığı kimi destan tipleri onun geleceğe ilişkin düşlerinin taşıyıcısı olarak karşımıza çıkarlar.