İki karşı köyün çocukları ve onların birbirleriyle olan amansız çekişmesi anlatılıyor. Çocukların oyunlarının zaman zaman acımasız bir hal aldığı vurgulanıyor kitapta. Her çocuktan kopan düğme koparan için bir zafer olmuş. Oysaki çocukların aileleri ve öğretmenleri onların düzgün birer birey olmaları için uğraşıyorlar. Onlara bilimin güzel ve gerekli yönünü göstermeye çalışırken onların hiçbir işe yaramayan serseri olmalarını önlemeye çalışıyorlar. Zorla da olsa çalışılan dersler çocukların hayatları için faydalı bilgiler haline dönüşebiliyorlar. Longövernli çocuklar Velranlı çocuklar ile savaşıyorlar. Yeri geliyor büyüklerin acımasız dünyasına özeniyor yeri geliyor kendilerine zarar veren bir yetişkine bile ceza kesebiliyorlar. Ancak verdikleri zararın boyutunu anlamak için kitabın son bölümüne kadar ilerlemek gerekiyor.
Louis Pergaud'un kaleme aldığı 'Düğmeler Savaşı' adlı kitapta; acımasız bir dünyanın varlığına değinilirken çocukların bundan ders çıkarması amaçlanmış.
Çocuklar derslerinden daha çok kafa yordukları bu acımasız oyunlarında yeri geliyor taş ve sopa ile yeri geliyor çıplak bir biçimde savaşıyorlar. Kendilerine engel olmak isteyen yaşlı bekçiye acımasız oyunlar oynamaktan vazgeçmiyorlar. Belki de bu yönden anlatım ile büyüklerin çocuklara yaklaşım tarzlarının doğruluğu ve yanlışlığına değiniyor kitap. Sonuç olarak bu çocukları da birileri yetiştiriyor. Kitapta doğru eğitim ve iletişim üzerine ilginç deneyimler bulabilirsiniz.