Atilla Keskin, bu romanında iki DOST'un öyküsünü anlatmaktadır.

Ayhan ve Kayhan,12 Mart, 12 Eylül darbelerinin zulmünü birlikte göğüsleyen iki dosttur. Sevgiyi, acıyı, sosyalist ütopyalarını, düşmanlıkları bile paylaşmışlardır.

Sözcüğün tam anlamıyla dostturlar; uzun yıllara dayanan, sağlam, sapasağlam, sevgi sarmaşığıyla pekiştirilmiş bir dostluktur onlarınki.

Ne faşist baskılar, ne örgütlerin katı kuralları, yanlışlıkları, perçinleşmiş, derin bir hümanizma üstüne kurulu bu dostluğu yıkamamıştır.

Ayhan aynaya baktığında Kayhan'ı, Kayhan da Ayhan'ı görmektedir hep.
Yarı otobiyografik olan bu romanda Kayhan'la, Ayhan giderek tekleşmekte, aynileşmektedirler.

Romanda yakın Türkiye tarihinin, hataları sevaplarıyla devrimci bir örgütün panoroması çizilmektedir. Bu tarihi yaşıyan iki devrimcinin acıları, sevinçleri, dramları harman edilmektedir.

Bir yanıyla da roman bir dönemin eleştiri ve özeleştirisinin insan ilişkileri temelinde ortaya konulmasıdır.