Melih Ergen 'eksiköyküler' diye nitelemiş bu kitaptaki öykülerini. Fotoğrafın Arka Yüzü adlı romanıyla ilk kez okur karşısına çıkan Ergen çarpıcı üslubu zengin betimlemeleri ve dili ustalıkla kıvrakça kullanımıyla şaşırtmıştı okurunu. Birçok yazarın uzun bir yazarlık serüveni sonunda ulaştığı ustalığı Melih Ergen ilk kitabında yakalamıştı. Bu kez de baştan sona dikkatinizi bir an bile ayıramadan okuyacağınız öyküler sunuyor bize Tünel'de. Belki öykü tanımına tam oturmuyor bu yazılanlar öykü sınırının oldukça dışında müthiş bir gözlemi doludizgin bırakılmış duyguları bilinçdışı etkilenimleri ruhsal ve zihinsel yolculukları anlatan imgeler evreninde gezen-gezdiren yazılar bunlar. Yazarın kitabın başında da dediği gibi tematik birliği ölüm de olsa yaşamı sorgulayan zor olanın yaşamak olduğunu söyleyen öyküler. Melih Ergen'in gerçekten şiirsel bir anlatımla kaleme aldığı bu öykülerin her biri bitirdikten sonra zihinlerde buruk bir tat bırakan düşündüren son satıra gelince bitmeyen dönüp dönüp okumak isteyeceğimiz türden. Yaşamla ölümü ayıran ince çizginin öte yanından çizginin öte yanını tatmış kişilerin ağzından yazılmış öyküler. Yazar amacına ulaşıyor; her öyküden sonra yazar gibi biz de yaşamı sorgulamaya ölümü anlamaya başlıyoruz.