İçlerinden bebekler gibi ağlayarak öldüler hepsi de. Uğruna öldükleri, uğruna savaştıkları şeyi unuttular. İnsanın anlayabileceği şeyleri düşündüler. Bir arkadaş yüzünün hasretiyle öldüler. Bir ana, bir baba, bir kadın ve bir çocuk sesini duymak için inleyerek öldüler. Doğdukları yeri son bir kere daha görmek, son bir kere daha görebilmek için yürekleri acıyarak öldüler. Yaşamak için derin iç çekişlerle, sızlanarak öldüler. Neyin önemli olduğunu biliyorlardı. Hayatın her şey demek olduğunu biliyorlardı. Hıçkırıklar içinde haykırarak öldüler bunun için. Ölüm anlarında kafalarından geçen tek cümle; "yaşamak istiyorum, yaşamak istiyorum, yaşamak istiyorum" olmuştu...

***
Bunun için başı bacaklarından daha alçaktaymış gibi gelmişti ona. Sebep bacaklarının olmamasıydı. Hafif gelmişti vücudu. Hava da hafifti. Havayla kıyaslanınca bir tırnak bile daha ağır sayılırdı.