Mehmed Âkif Ersoy günümüzün hatta Türk tarihinin en önde gelen destan şairlerinden biridir. Onun şiirlerinde bazen düşünce bazen duygu ön plandadır. Şiirlerinde bir taraftan hürriyet doğruluk samimiyet vatanseverlik adâlet istiklâl gibi ahlâkî kıymetleri telkin ederken diğer taraftan toplumların çökme sebebi olan riyakârlık münâfıklık korkaklık dalkavukluk tembellik zulüm gibi fenalıklara şiddetle karşı çıkar.

Mehmed Akif Ersoy'un bu büyük eseri Safahat farklı zamanlarda yayınlanan yedi kitabın toplanmasından oluşan bütünün adıdır. Safahat'ı oluşturan bütün kitapların içeriği ve dünya görüşü sonuna dek hemen hemen aynıdır. Safahatı teşkil eden bu yedi kitabın tam metni ile safahat dışında kalmış bir kısım şiirleri ve şair hakkında geniş bir giriş yazısı içermektedir.

Mehmed Âkif kitabının başına koyduğu manzumesinde Safahatı'na sığdırdığı bütün mefkûre ve ideallerini şu mısralarda özetlemiştir:

Bana sor sevgili kâri' sana ben söyleyeyim
Ne hüviyyette şu karşında duran eş'ârım:
Bir yığın söz ki samîmiyyeti ancak hüneri;
Ne tasannu' bilirim çünkü ne san'atkârım.
Şi'r için "gözyaşı" derler; onu bilmem yalnız
Aczimin giryesidir bence bütün âsârım!
Ağlarım ağlatamam; hissederim söyleyemem;
Dili yok kalbimin ondan ne kadar bîzârım!
Oku şâyed sana bir hisli yürek lâzımsa;
Oku zîrâ onu yazdım iki söz yazdımsa.