Sabahın ilk ışıklarında sıcak yatağından uyuşuk bir şekilde kurtulmaya çabalarken kulağına
O akşam öldürüleceğin fısıldansa...
Günün nasıl geçerdi?

Ya da; ana yola o kadar süratli girdiğinde; takla atacağını önceden izleyebilseydin...
Yine de gaza o kadar basarmıydın?

"Tetiğe basmadan önce sırıtıyordu;
Ne de olsa kaderini bir başkası çizmişti."
-son bölüm-

Yazarımız; ikinci kitabında da gündelik hayatın karmaşasında unuttuğumuz ancak bir kalp atımı kadar yakın ve ani olan salt bir gerçeyion değişik öykü ile mercek altına alıyor...

Korkmayın...
Nede olsa her canlı bir gün ölümü tadacaktır.

(Heyula'nın yazarından)