Batıda Yeniçağ'dan itibaren pozitif bilimin de etkileri ile evren hakkındaki yaklaşımlar ve bunun felsefi düşünceye etkisi, yeni teolojik tartışmaları da beraberinde getirmiştir. Giderek 18. Yüzyılda aydınlanmacıların deist anlayışları, 19. Yüzyılda bilimsel iddialarla ortaya çıkan Pozitivizm, Marksizm, Darwinizm, Freudizm ve Egzistansiyalizm gibi akımlar din, klasik teoloji, dolayısıyla Tanrı üzerine çeşitli tartışmalara neden olmuştur. Nitekim, Tanrı kanıtlamalarını başarılı bulanlar yanında başta Hume ve özellikle Kant, onları köklü bir biçimde eleştirmiştir. Öte yandan ateist ve nihilist yorumlar yeni teolojik çıkışlar aramaya sebep olmuş, teist filozoflar tezlekrini anılan gelişmeler karşısında yeniden gözden geçirmek durumunda kalmışlardır. Hatta, geleneksel ilahiyat, bizde "Yeni İlm-I Kelam" anlayışında da görüldüğü gibi yeni arayışlara yönelmiş, çeşitli akımlar ortaya çıkmıştır.