İslam Dini'nin temel kaynakları Kur'an ve Sünnet'in Yahudiler, Hıristiyanlar, sabiiler ve Mecusiler gibi topluluklardan söz etmesi, onların dinleri ve medeniyetleri hakkında özlü bilgiler vermesi, medeniyetleri hakkında özlü bilgiler vermesi, Müslümanları devletler ve milletler tarihi, dinler tarihi ve peygamberler tarihi gibi konularla ilgilenmeye ve peygamberler tarihi gibi konularla ilgilenmeye yöneltmiştir. Bu nedenle Müslüman tarihçiler de, gerek önceki milletleri ve devletleri, gerekse İslam döneminde yaşayan ve çeşitli dinlere mensup olan toplulukları inanç, ibadet, kültür ve medeniyet değerleri ile birlikte inceleyen bu eserler vücuda getirilmişlerdir.

Bu bağlamda Abbasi Devleti'nin merkezi otoritesinin çözülmeye başladığı, yeni devletlerin oluştuğu bir dönemde yaşayan, Müslümanların yaşadığı bölgeleri baştan başa gezerek edindiği tecrübeleri esrlerinde kullanan Me'sudi, yazdığı eserler ile İslam dünyasında haklı olarak belli bir şöhret elde etmiştir. Özellikle Mürucu'z Zeheb adlı eseriyle temayüz eden Mes'udi, tarih ve coğrafya konularında yazdığı eserleriyle kendinden sonraki alimler tarafından büyük ilgi görmüştür.

Mürücu'z-Zeheb, söz konusu ilimler yanında İslam mezhepleri ve bunların görüşlerinin tespiti açısından da önemli bir kaynak eserdir. İslam Tarihi'nin Taberi'den sonra önemli kaynaklardan birisi olan Mürucu'z-Zeheb'te, Mes'udi'nin mezhebi görüşlerini yansıtan bilgileri tespit etmek günümüz açısından önem arz etmektedir.