DÜŞÜNMEK

Bazan kendi varlığımda eririm,
Bazan yokluk alır beni içine,
Bırakır kendimi dalıveririm;
Girerim o anda binbir biçime.

Bakarım çevreme dört yan dört duvar;
geceleri sarar ateş çemberi,
Nedir içindeki, başımda ne var?
Beynim sanki bende bir ocak yeri:

Bir cevap ararım fakat nafile,
Uyku tutmaz artık, geceler bitmez.
Neden, nasıl, nitye geldim bu hale?
Atamam bunları, hiç biri gitmez.

Çözülse bilmece akmasa zaman,
Bu sırrı bana da açsanız dostlar!
Yalvarırım nolur koşunha aman:
Ansızın duruyor bütün saatler!!