Bu kitapta Sultan Abdülhamid ve Said Paşa en geniş yere sahip. Her ikisi de yazarın eleştiri oklarına hedef olmakla beraber takdirine de muhataptırlar. Özellikle padişahın ruh portresini çizmeye çalışan ve bunu büyük oranda başaran yazar biraz acımazsız görünse de padişah hayranlarını fazla incitmez.

Halifelik teşkilatı buraya mensup insanların jurnalleri eleştirilerin hedefidir ama gelen zehirli oklar en ziyade Sultan'ın sinesine saplanır. Bir yerde içinde bulunan durumun özel şartları gelişen sonraki olaylar düşünceleri kısmen değiştirir ve yazar Sultan Abdülhamid'e acır.