Bu kitabı görenlerin çoğunluğu (belki) "Hep aynı şiiri yazıyor" diyecek. Bana göre bu doğal ve zorunludur. Ahmet Haşim Cenab Şahabettin Fuzuli de aynı şiiri farklı görünümlerle yazdı. Hayat boyu aynı notalar ve aynı besteler sıkıcı bir şey. Bestenin aynı oluşundan söz etmiyorum. Fakat tarzın değişmemesi gerek. Bir şair birkaç ay kavga şiiri sonra anlamsız şiir sonra şarkı güfteleri yazmamalı. Benim içimde yaşayan gözlüklü ve siyah koltuklu Tapu Sicil Muhafızı gün boyu anıların tapularıyla uğraşmaktan sıkılıyor. Eski anı arsalarının üzerine yerleşen çarpık kentleşme ürünü iş merkezlerinden sıkılıyor. Ara sıra kalemi eline alıyor. Kalemi Ahmed Paşa'nın "gözünü yumunca kağıda bin gözyaşı döken kamış kalemi" değil. Arasıra tekleyen bir tükenmez kalem. Tapu Sicil Muhafızı'nın yazdıkları görüşünüze hazırdır. Arz ederim.