"Bu kitabın konusu bir zamanlar Platon'un "çifte cehâlet" olarak adlandırdığı şeye benzeyen ve yeniden ortaya çıkan cehalet biçimidir. Bir yeniden ortaya çıkış niteliğindeyse cehalette açıkça yeni olan nedir?
Yeni olan "Yeni Cehalet ya da çifte cehalet"tir: Bilimin değil indirgenen ve teknikleştirilen bilimin üretildiği bugünün üniversitelerinde "planlanmış bellek yitimi'nin-kabaran cehalet denizinin" ve düşünmenin yerini alan teknik işleyişin ve felsefenin yerini alan indirgemenin insanal aracılıkların kendi içinde bir şiddet olasılığı barındıran medya tarafından ele geçirilmesidir. Medyanın görüntüsü: Başlıca özelliği aldatmaca olan Narkissos'un dünyasının görüntüsüyle aynıdır. Teknikleştirilen bilim ise yeniden uyutmanın bir yoludur." Son derece sert ve doğru bir biçimde söz konusu olan Sokrates'ten sonraki Yunanlıların açıkladıkları "çifte cehalettir". Kendi tarihini (sonuç olarak kendi oluşunu) toplumdaki yerini ve eleştirel düşünme yokluğunda kendi sınırlarını ve yöntembilimsel önvarsayımlarını bilmeyen sözde "bilimsel" bir bilgi başka bir sıfatı hak etmez.
Toplum bir kriz yaşıyor. Kriz içinde en kolay seçebildiğimiz kültürdür. Çoğumuz kültürdeki bozulmayı görürü ve bir şeyler olduğunu fark ederiz fakat krizin aslında kültürü yaratan şeylerde olduğunu fark edemeyiz bile... Bilim felsefe ve sanat: Bizzat üniversitelerin de işin içinde olduğu bir süreçte tekniklere ya da disiplinlere indirgenmiştir. İşte bu teknikleşen temelller "yeni cehalet"ten başka bir şey değildir. Örneğin üniversiteler dilin maruz bırakıldığı eşsiz saldırılar karşısında susuyorsa bunu tek nedeni üniversitelere egemen olan teknik anlayıştır.
İnsan cehaleti dipsizdir ama insan dipsiz cehaleti yanında sınırsız bir hayal gücüne de sahiptir. Aslında bu cehâletin sınırsızlığıdır. Toplumsal metabolizmanın cehaletimiz tarafından temelinden medya tarafından ele geçirilen hayal gücümüzle de sınırlarından yoksun bırakılan gücü üretim araçlarına düşünsel araçlara ve nihayet otoriteye sahip olanların gücü haline gelir.