"Ve ben o küçük kasabalarda önlerine sunulan "Kırk katır kırk satır" arasında seçim yapmak sürüye katılıp çağdaş köle olmak yerine başkaldıran kadınları saygıyla anarım.

Ve ben kapitalist toplumda iki kez ezilen ataerkilliğin birincil kurbanı kadınların kırk katır kırk satır veya intihar seçenekleriyle karşılaşmayacağı bir dünya özlerim. Erkeklerin de kadınlarla birlikte ''Kadın ne azınlıktır ne de ayrı bir kategori sadece insan olmanın diğer adıdır...'' diyebilecekleri ve bunu yaşayabilecekleri bir dünya.

Ve ben "Rahat bırakın bizi gölge etmeyin sahte kurtarıcılar gündelik tayından payımıza düşeni almamızı engelleyecek aklınız sizin olsun" diyen kadınlar karşısında erkek olduğumdan utanır suçluluk duygusuna kapılırım...

Ve ben bir kadın ya da erkek sadece aşk için ödün verirse mazur görürüm. Sadece aşk için. Çünkü ben yirmi birinci yüzyılda hâlâ aşka inanırım..."