Allah'ın varlığının ispatı (isbât-ı vâcib) semavî dinlerin mensupları tarafından oluşturulan felsefi geleneklerin temel problemlerinden birisidir. Bu bağlamda ortaya konulan delillerin önemli bir kısmı da, görülür âlemden hareket eden kozmolojik karakterli delillerdir. İslâm kelâmcıları da Allah'ın varlığına ulaşmada müşahede âleminin bir kaynak olarak kullanmış ve Kur'ân-ı Kerîm'e dayanarak kozmolojik karakterli isbât-ı vâcib delilleri ortaya koymuşlardır. Yazar kelâmda kozmolojik delilin gelişimini Fahreddin Râzî'ye kadar incelemektedir.