"Affedersiniz sanırım sizi tanıyorum." Yaşlı kadın gözkapakları düşmüş ela gözlerini Hayalcan'ın yüzüne dikti.
"Sizi çıkaramadım kendinizi tanıtmanızı istesem gücenir misiniz?"
"Siz beni bugüne dek hiç görmediniz ama ben sizi çok iyi tanıyorum. Siz Pervin öğretmen değil misiniz? Adana'da bir dönem 29 Ekim İlkokulu'nda çalışmıştınız öyle değil mi?"
"Evet ben Pervin öğretmenim. Nasıl oluyor da ben sizi hiç görmediğim halde siz beni tanıyorsunuz?"
Bunları konuşurlarken ikisi birden apartmana girmişlerdi. Pervin birinci katta olan evinin kapısına gelmişti. Otomatın düğmesine dokundu. Çantasından anahtarı çıkardı ampulün ışığında oluşan gölgesiyle kararan kilidi görmek için yana çekilirken birden karartının tek olduğunun ayrımına vardı. Yanındaki adamın gölgesi yoktu. Elinde anahtar öylece kalakaldı.
"Senin gölgen yok" dedi hayret ve korku dolu bir sesle.