İnsanoğlu alay objesi olmaktan kaçınırken alay etmekten neden zevk duyar? Ayağı takılan veya sandalyeden düşen canı yanan incinen utanan birine hangi acımasız duygularla güleriz? Düşen kişi anneniz veya çocuğunuz olduğunda gülme duygusunun yerini neden acıma ve endişe alır? Negatif mizahın içindeki acımasızlık duygusuzluk ve gaddarlık; pozitif mizahın hoşgörü ve sevecenliğiyle nasıl bir tablo oluşturur? Mizahi öğelerle hayat yeniden kurgulanıyor. Ve bu kurguyu seyredenler büyük bir merakla bekliyor senaryoda yazılanları. Kendine güldüğünü bilmeden bir tiyatro eseri seyreder gibi farklı bir perspektiften seyreder rutin hayatında yaptığı hataları beceriksizlikleri dikkatsizlikleri... Bedel ödeyerek ve gülerek izlediği davranışları geçmişte yaparken hiç gülmemiştir oysa hatta belki de ağlamıştır. Bu eseri okurken eğlenmeyi bekleyenler hayal kırıklığına uğrayacaktır. Mizahi malzemenin popüler boyutta ve hammadde niteliğinde kullanıldığı çalışmaların izlemediği yol İnsan Kültür ve Mizah'ın izlediği yoldur. Beklenti ile gerçeklik arasındaki gerginlik olarak da tanımlayabileceğimiz mizahın tanımındaki bu farklılık mizah teorisinin mizahi olmamasında da kendini gösterir. Her yeni eser okuyan için farklı görme biçimlerine açılan bir kapı; yazan için yeni bilgileri keşfetmenin hazzı. İnsan Kültür ve Mizah ile mizahın gizemli tarihi yolculuğuna çıkmaya hazır mısınız?