"... Kapıyı Remzi açtı. Remzi avurtları içine çökmüş gözünde hani siz de bilirsiniz ya yalnızca çocuklara özgü olan o meraklı bakışların zerresi bulunmayan embesil yaradılışlı bir çocuktu. Zaten çocukları sevmeyen ben geçen bayram bayramın dördüncü günü olmasına karşın hala siyah çizgili gri takım elbisesini giyip bizden şeker istemeye geldiğinden beri Remzi'den tiksiniyordum. Yalandan bi başını okşayıp içeri babası Menderes Ahi'nin yanına gittim. Menderes Abi oğlundan yana çok dertliydi. Remzi'ye karşı hırpalayıa bir davranış sergileyerek oğlunun derslerinin çok kötü olduğunu mümkünse ona yardımcı olmamı istedi. Ve karşılığında reddedilmeyecek bir meblağ sundu. Meblağı duyunca birden Remzi'ye karşı büyük bir sempati besledim ben. Hatta öyle sempati besledim ki Remzi gibi pırlanta bir çocuğa karşı sert çıkışlar yapan babası gözümden bir anda düştü. Ama sonra meblağı ödeyen şahsın Remzi değil de babası Menderes Abi olduğunu idrak edince her ikisine karşı da nötr bi tutum sergiledim..."