Tezer Özlü'yü çocuk yaşta tanıyan Ferit Edgü zaman içinde dostu (zaman zaman) dert ortağı ve yayıncısı olmuştur.

Bu kitapta bu iki yakın dostun İstanbul / Paris / Ankara ekseninde (çoğu Tezer'in hastalığının depreştiği zor günlerde) birbirlerine yazdığı mektuplar yer alıyor.

Yazmayı bir varoluş sorunu olarak gören iki yazarın yayımlamayı hiçbir zaman düşünmedikleri bu mektuplarda özellikle Tezer Özlü'nün Çocukluğun Soğuk Geceleri ve Yaşamın Ucuna Yolculuk kitaplarından tanıdığımız çırılçıplak dünyasıyla karşı karşıyayız.

"Severek mektup yazılan bir insanın bile olması ne büyük bir olay söylenen her sözcüğün anlaşılmaktan öte yaşadığını dahası sözcüklere bile gerek olmadan yaşandığını bilmek güç gibi yalınç bir olgu değil var olmak gibi bir şey."

(T. Özlü)