Bir kadın vardı; kınanmış.
Bir kadın vardı; âşık.
Bir kadın vardı; sabır taşı çatlamak üzere olan.
Bir kadın vardı; dünyanın en güzel erkegine sevdalanmış.
Bir kadın vardı; adı güzelin yanına yazılan.
Bir kadın vardı; hikâyes bin yıllardır anlatılan.
Bir kadın vardı; günahının karanlıgına hapsedilen ama ruhundaki izlerden haber verilmeyen.
Bir kadın vardı; aşkın dört halin de yasadığı halde günahkâr diye damgalanan.
Bir kadın vardı; sevdiğinin yalnızlıgında. Öyle ya insan sevdiğine benzerdi.
O kadın savunma yapmayı ve temize çıkmayı hak ediyordu... Çünkü Yusuf'u sevmişti.
O kadın Züleyha'ydı.
Zeki Bulduk yeniden yazdı Züleyha'nın acısını Yusuf'a olan sevdasını uğradıgı haksızlık karsısındaki direncini.
Hem de dilin tüm inceliklerini kullanarak harikulade bir anlatı oluşturarak...