Borges Alef'te düş ile gerçek eski ile yeni Batı ile Doğu arasındaki ikiliklerde gidip gelen bir zenginliğin anlatısını sunuyor.
Borges'in en verimli döneminde yazdığı hikâyeleri bir araya getiren Alef İbrani alfabesinin ilk harfi olan "alef"i merkezine alarak bizi evrenin kökenine ve sonsuzluk düşüncesine götürüyor. Alef uzay boşluğundaki tüm noktaları kapsayan bir noktadır; bu noktadan içeri bakan kişi evreni görür ve onu kucaklar. Burası sonsuzluğun hem başladığı hem bittiği yerdir. Zaman kimlik ve ölümsüzlük temaları çevresinde kurulan Alef farklı gerçeklik ve anlam katmanları vaat eden bir metin. Üstelik Borges'in bu kitapta okuruna bir de sürprizi var: Modern edebiyatın zaman ve uzam sihirbazı kitapta sadece anlatıcı olarak yer almıyor karşımıza hikâye kahramanı olarak da çıkıyor.
"Jorge Luis Borges kaderi ince yıkıcı ve empatik bir tanrının çizimlerine göre cisimleştirir."
RICCARDO CAMPA