"Sanat sanat içindir" artık geçmişte kalmalıdır. Manayı ikinci plana düşürdükten sonra söylenen edebi kelimelerin ciddi hiçbir değeri yoktur. Sadece "çok edebi olmuş" cümlesini duyarsınız okuyabilenlerden. Şair, şiirinde, gönlünün ilhamlarını, heyecanlarını, fikirlerini, duygu ve düşüncelerini, okuyan ve dinleyenlerin gönüllerine aktarabilmelidir ki; o zaman beklenen fayda temin edilmiş olsun. Kitabı eline alanlar bir solukta bitirebilmeli, bitirmeden elinden bırakmamalı ev okuduklarından sonra fikir, duygu, düşünce ve heyecanlarında değişme olmalıdır. Şiirin anlam veya anlamları sadece şairin karnında olursa (bazı edebiyat devrelerinde gibi) bu batnına irin doldurmaktan daha hayırlıdır. Onun yerine ifadelerimizi başkalarının istifadesine sunulacak hikmetlerle donatmak daha güzel değil mi?