ENTERNASYONAL Genel Konseyinin Fransa'da İç Savaş üzerindeki çağrısının kısa bir sürede yeni bir baskısını hazırlamak ve buna bir giriş eklemek zorunda kaldım. Bundan ötürü burada en temel konular üzerinde durmaktan başka bir şey yapamam.

Daha büyük olan bu çalışmadan önce Genel Konseyin Fransız-Alman savaşı üzerindeki daha kısa olan iki çağrısını veriyorum. İlkin İç Savaş'ta birincisi olmaksızın kendi başına iyice anlaşılabilir olmayan ikinci çağrıya göndermede bulunulduğu için. Sonra gene Marx tarafından yazılan bu iki çağrıda tıpkı İç Savaş derecesinde yazarın kanıtını ilk kez olarak Louis Bonapart'ın 18 Brumaire'inde3 verdiği ve büyük tarihsel olayların nitelik anlam ve zorunlu sonuçlarını daha bu olaylar gözümüzün önünde olup bittiği ya da daha yeni tamamlandığı anda açıkça kavranmasını sağlayan şaşılası yeteneğin üstün örnekleri görüldüğü için. Ve son olarak da Almanya'da bugün bile bu olayların Marx tarafından önceden bildirilen sonuçlarına katlanmak zorunda olduğumuz için.

Birinci çağrının önceden haber verdiği şeyin yani eğer Almanya'nın Louis Bonaparte'a karşı savunma savaşı Fransız halkına karşı bir fetih savaşı biçiminde yozlaşırsa bağımsızlık savaşı4 denilen savaşlardan sonra Almanya üzerine çöken tüm acıların yeni bir yoğunlukla yeniden can-lanacakları kehanetinin gerçekleştiği görülmedi mi? Demagoglara5 karşı kovuşturmaların yerini almak üzere aynı keyfe bağlı polis yönetimi ile yasanın tıpatıp aynı korkunç yorumlama biçimi ile olağanüstü yasa ve sosyalist avının6 geçtiği Bismarck egemenliği altında bir başka yirmi yıl daha yaşamadık mı?