Evelyne Buchmann on beş yıl boyunca uyuşturucu kullanan oğlunun kendisine ve çevresindekilere yaşattığı cehennem azabını olanca samimiyetiyle dile getiriyor. Bir anne olarak oğlunu uyuşturucunun elinden kurtarmak için verdiği mücadeleyi ve hayal kırıklıklarıyla geçen yıllarını anlatıyor.
Eroinmanlara "zavallı kurbanlar" olarak acımak yetmiyor ve onlara bu zehirleri sağlamayı kolaylaştırmakla hiçbir eroinman kendi bağımsızlığından kurlamıyor. Uyuşturucuyla mücadelede ağırlk noktası daha çok önleyici ve bağımlılığa karşı mücadeleci tedbirler üzerinde yoğunlaştırılmalıdır.
E. Buchmann