".. Akşamları uzak yarlalardan hayvanları otalkatna döndüren çobanların yarı vahşi arkıları duruluyordu. ryderyk çocukluğundan beri insan sesine aşıktı bu şarkıları derin bir heyecanla dinliyordu.

... Tam da burada hiç beklemediği bir yerde. Şafarnia köyünde bu ilkel dünyada basit monoton ama aynı zamanda ona çok yakın gelen bu türkülerden bir şeyler yaratabileceğini hissetmişti. Önünde yeni bakir ve mükemmel bir dünya duruyordu. Günlerdir sabah kalkar kalkmaz bu meşelerin altına geliyorve bu türküleri büyük bir hazla dinliyordu. Gözlerini sımsıkı yumuyor bu sesleri belleğine yerleştirmeye çalışıyordu.

Fryderyk Varşova'da pel çok kez köylü şarkıları okuyan genç kız ve erkekleri dinlemişti... Ama nasıl bir köy şarkısı? Ancak şimdi gerçeğini görüdkten sonra Fryderyk Varşova'da köye ait öğrendiği her şeyin sahte olduğunu anlıyordu. Operada söylenen hiçbir parçada Mateuş'un içli sesinden dökülen namenin izi bile yoktu. En sonunda gerçeği bulmuştu işte. Köyde gerçek sanata ulaşmıştı. Yaptıı bestelerde gerçek halkın sanatına olabildiğince yaklaşmayı deneyecekti."