Alphonso Lingis birçok kitabı olduğu halde Batı'da da yeterince tanınmayan bir felsefeci ve gezgin. Tanınmamasının bir nedeni de herhalde rasyonel Batı'nın ancak kendisiyle analojiler kurarak özetle kendisine benzeterek kavrayabildiği öteki kültürleri olanca başkalıkları içinde anlamaya kendi sözleriyle konuşturmaya çalışması. Bunu da antropolojinin indirgeyici normları içinde değil Batı rasyonalizminin içerdiği ciddi çatlakları; anlamlı ve tekil bir hayat yaşamanın önüne çıkardığı maddi ve manevi engelleri serimleyecek biçimde yapması. Ortak Bir Şeyleri olmayanların Ortaklığı önce rasyonel cemaati betimliyor: Herkesin ortak-anonim söylemi kendi dilinde yeniden ürettiği kendini ancak yaptığı 'iş'le tanımlayan; Levinas'ın terimleriyle 'söyleme'yi tali 'söylenen'i temel önemde gören bir cemaattir bu. Bu cemaat temel fetişi olan 'iletişim'i gerçekleştirmek için her şeyin her mesajın indirgenemez tikelliğini iletişim değeri olmayan mırıltısını uğultusunu 'gürültü' sayar; her ağaç ve her güvercin için aslında ayrı bir sözcüğe ihtiyaç duyulduğunu görmezden gelir.