Hayatta ben en çok babamı sevdim.
Karaçalılar gibi yardanbitme bir çocuk
çarpı bacaklarıyla-ha düştü,ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin,
O çapkın babamı ben öyle sevdim.

Bilmezdi ki oturduğumuz semti,
Geldi mi de gidici-hep,hep acele işi!-
Çağın en güzel gözlü maarif müfettişi.
Atlastan bakardım nereye gitti,
Öyle öyle ezber ettim gurbeti.

Sevinçten uçardım hasta oldum mu,
40'geçerse ateş,çağ'rırlar İstanbul 'a ,
Bir helalleşmek ister elbet,Diğ'mi oğluyla!
Tifoyken başardım bu aşk oy'nunu
Ohh dedim, göğsüne gömdüm burnumu.

En son teftişine çıkana değin
Koştururken ardından o uçmakta olan devin,
Daha başka tür aşklar,geniş sevdalar için
Açıldı nefesim ,fikrim,canevim.
Hayatta ben en çok babamı sevdim.