Belki benim devrimdeki çocuklar pek çok şeyden mahrumdular ama evde hareket edebilecekleri genişlikte sahaları vardı. O devrin en fakir evinde bile bugünkü apartman dairelerinde olduğundan daha çok yer vardı. Sonra sokakları vardı çocukların. İstanbul'da çocuk çeteleri çoğunlukta oğlan çoğukere mahallelerinin sınırlarını geçer saatlerce görünmezlerdi. Çoğukere iki dış mahallenin sınırında ırklar birbirine karışırdı ve çocukların Rumca Türkçe İbranice Ermenice karışımı bir Esperanto konuştuklarını duyardın. Ne olursa olsun o devrin İstanbul'unda çocukları bugünün çocuklarından daha mutluydular. Hakikaten bütün o ihtiyarlara ne oldu. Evlerde nineler dedeler teyzeler görürdün. Hastalandığında sana bir bardak su verecek insanın olurdu. Şimdi ihtiyarlar ihtiyarlarla yaşlılar evinde gençler gençlerle futbol sahasında ve diskotekte çocuklar çocuk yuvasında bebekler ana okulunda ve yetişkinler kadınıyla erkeğiyle işte...