Fulya adını çagrıştırdığı birçok imge içinde parklar bahçeler de vardır şüphesiz. Fulya ayrık düzen olan binaların bulunduğu bölümlerde özellikle yoğun bir bitki çiçek örtüsüne sahiptir. Hala ötede beride dutlara da rastlanır. Hatta bunlardan biri Ortaklar Caddesi'nin hemen girişine yakın 50 metre kadar içerde soldadır.
Her yıl dut mevsiminde ciğerci kedileri gibi bakar bakar geçerim. Olgun dutları gördükçe dönüşte akşamüzeri birkaç tane ağzıma atsam mı diye düşünürüm. Sabah telaşında herkes bir yerlere koştururken durup dut yemek biraz "radikal" olmayı gerektiriyor. Biraz daha mahalleli olmak da denebilir buna. Bir de işe giderken dut lekesinden sakınma kaygısı var elbet.
Sabahki işi akşama bırakırız ya akşam da başka bir telaş; yorgunluk unutma... Yıllar var ki bir tane bile ağzıma atamadım. Şimdi yeni bir tasarı içindeyim. Bir iki tanesini yerden alıp -elbette ağzıma atmayacağım- eve getireceğim. Tohumunu çıkarıp ekmeyi düşünüyorum. Fulya'nın son dut ağacı da kesildiğinde ben balkonumda bir dizi fidanı yetiştirmiş olacağım.